خداحافظي با بخيه!

ژوهشگران دانشگاه صنعتي اميركبير به كمك ليزر ديود و لحيم كاري بيولوژيكي آلبومين سرم گاوي آغشته به «ايندوسيانين» سبز در مرحله آزمايشگاهي موفق به بستن زخم پوست شدند.

به گزارش خبرنگار «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دكتر سيد محمد عترتي خسروشاهي، دانشيار دانشكده مهندسي دانشگاه صنعتي اميركبير و مجري اين طرح معتقدست، بستن زخم با ليزر ديود به همراه لحيم بيولوژيكي مي تواند جايگزيني اميد بخش براي بخيه باشد. البته براي دستيابي به نتايج دقيق‌تر نياز به انجام آزمايشات INVIVO مي‌باشد.

به گفته وي، در اتصال مستقيم بافت با ليزر پروتئين‌هاي موجود در بافت منعقد شده تا پيوندي بين دو لبه مجاور ايجاد شود و اين روش بالقوه، مفيدتر از روش‌هاي موسوم به بستن بافت مانند بخيه زدن است.

اين روش، غير تماسي بوده و آسيب بافتي ناشي از سوزن و بخيه و واكنش جسم خارجي را كاهش مي‌دهد و نيز باعث كاهش خونريزي شده و قابليت تشكيل اتصال ضد نشت فوري در حين جراحي را داشته و زمان عمال را كاهش مي‌دهد.

در اين تحقيق، ضمن ‌استفاده از ليزر ديود به منظور بستن زخم پوست، تاثير پارامترهاي مختلف از قبيل چگالي توان ليزر، تعداد اسكن و سرعت اسكن در حالت تابش دهي ديناميك بر روي استحكام مكانيكي ترميم ايجاد شده بررسي و مشكلات موجود در اتصال ليزري پوست كه براي بستن بافت‌ها با استفاده از پرتوهاي ليزر استفاده مي‌شود، پرداخته شده است.

نتايج به دست آمده نشان داد كه استحكام زخم ترميم شده در دو حالت تابش دهي استاتيك و ديناميك با افزايش توان ليزر افزايش مي‌يابد اما با توجه به دماي ايجاد شده در توان‌هاي بالا كه به آسيب گرمايي بافت منجر مي‌شود بايد توان بهينه انتخاب شود.

همچنين با افزايش سرعت اسكن، استحكام زخم كاهش يافته و زمان عمل نيز كاهش مي يابد كه اين دو پارامتر بايد به طور همزمان بهينه شوند تا در كنار استحكام مكانيكي مناسب ايجاد شده از آسيب گرمايي به بافت جلوگيري شود.

به گفته اين پژوهشگر، اگر چه موفقيت‌هايي در كاربردهاي آزمايشگاهي به دست آمده است اما روش اتصال با ليزر دو عيب عمده در كاربردهاي كلينيكي دارد كه شامل استحكام بسيار پايين اتصال انجام شده خصوصا در مرحله التيام سريع در پنج روز اول پس از عمل در مقايسه با بخيه و امكان آسيب گرمايي بافت در گرمايش مستقيم ليزري مي‌باشد.

به گزارش ايسنا، دكتر عترتي خسروشاهي، تنظيم صحيح دو لبه زخم، تعريف نقطه پايان جوشكاري و تكرار پذيري را از مشكلات فني اين روش دانست و گفت: يكي از روش‌هاي مؤثر كه مي‌تواند در كاهش مشكلات استحكام كم و آسيب گرمايي ناشي از جوشكاري ليزري مفيد باشند، افزودن مواد با منشاء داخلي و يا خارجي مانند لحيم‌هاي پروتئيني نظير سرم آلبومين گاوي (BSA) همراه با يك ماده حساس به نور زيست‌سازگار شيميايي نظير ايندوسيانين سبز (ICG) و كاربرد طول موج ليزر مناسب است؛ به طوري كه انرژي ليرزي طول موج 810 نانومتر به شدت توسط ICG جذب مي‌شود كه در اثر واكنش گرمايي منجر به منقبض شدن كلاژن‌ها و در نتيجه بسته شدن ناحيه زخم مي‌شود.

گفتني است، اين طرح با همكاري دكتر سيد محمد عترتي خسرو شاهي و سيد محمد صادق نوربخش ارائه شده است.